سلام بر دوستان خدادوست

شرمنده‎ام که مدتی نبودم اما یه چیزی به ذهنم رسیده و اونم اینکه:

تا حالا شنیدیم که: هر چه بگندد نمکش می‎زنند    وای به روزی که بگندد نمک

اما خیلی جالبه که نمک وجود آدمی عبارت است از اینکه وقتی بی حیاییش به حدی میرسه که گناه انجام میده، درونش ملامتش میکنه و میگه خاک تو سرت. لااقل از خودت خجالت بکش....

خلاصه ایشالله که منظورمو گرفتید دیگه: زشتی کار زشت هنوز تو ذهن آدم تبدیل به خوبی نشده و همون جلوه‎ی زشت باقیه. اون همون نمکه هستش که تا نگندیده امید اینکه آدم زباله نشه هست اما

و این هم ماه مبارک رجب. خدایا ساعات عمرم حتی یک لحظه ای منتظر انجام کارهایم نمی‎شود. او در گذری شتابناک است و من غرق پیچ و خمهای خویش....

الهی ماه شعبان را بر همه بندگانت مبارک بدار. آمین یارب‎العالمین

یادمون باشه همه ی معانی در الفاظ نیست. خیلی وقتا کلمات و عبارتها و جمله ها بر خلاف ظاهرشون معنی میدن. کسی که به شما میگه بیا و تشریف داشته باش گاه به این معنی است که لطفاً مزاحم نشو و گورتو گم کن. رفتار آدما بهتر از گفتارشون با آدم حرف میزنه...

بعضی وقتا دل آدم از هر چی دنیا و دنیاییه میگیره. میدونید چرا؟

ایکاش آدما حتی یک روز هم که شده فقط به وظایفی که دارند فکر کنند، یعنی انچه که دلشون میخواد، از قبیل بالا بردن شأن زمینی خود، تحقیر دیگران، ضایع کردن بقیه، مطرح نمودن حرف و حدیث خویش، شادیهای زودگذر، خلاصه همه چیزایی که این نفس لعنتی از صاحبش میخواد همشو یه روز بذارن کنار. فقط به این فکر کنند که چگونه باشم که خدا بیشتر از همه منو دوسداشته باشه.

یعنی خداییش خدایی باشم...

یادته گفتن با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمیشه؟

اونا یادشون رفت به ما (مثلاً) بچه مذهبی ها بگن که:

با زهرا زهرا گفتن آدم با دین نمیشه.

باید زهرایی بود و زهرایی زندگی کرد و گرنه اون دری را که به سینه ی مادر غریبمون کوبوندن، به کلّه ی ماها خواهد خورد و آن آتشی که بر آن امیدگاه بشریت زدند ذغالش روی ما را سیاه خواهد کرد.

خدایا....